کوتاه و خواندنی

بسم الله الرحمن الرحیم حضرت علی(ع) الگوی کمال و عدالت خواهی

۲۱رمضان، سالروز شهادت حضرت علی(ع) اولین پیشوای مسلمانان است، امام بزرگواری که با برخورداری از ویژگیها و خصائل بسیار ارزشمند به عنوان الگویی برای بشریت شناخته شده و به همین دلیل نیز آشنایی هر چه بیشتر با آن بزرگ مرد تاریخ، ضروری است .

علی(ع) فرزند ابوطالب و نوه‌ عبدالمطلب است. هاشم جد او به شمار می‌رود. سیزده سال قبل از بعثت، در عرصه عالم خاکی ظهور کرد. کنیه او ابوالحسن و حیدر لقب اوست. علی(ع) از دوران کودکی پرورش یافته‌ پیامبر بود و معرفت، حکمت و اخلاق را از او آموخت. برای شناخت بیشتر امام علی(ع) آشنایی با برخی ویژگیهای آن حضرت ضروری است . - ایمان امیرالمؤمنین اولین کسی است که رسول خدا را تصدیق کرد و به او ایمان آورد و به نماز او اقتدا کرد. حضرت جایگاه خود و یاران پیامبر را چنین توصیف می‌کند: « ما پیوسته و پی‌گیر در کنار رسول خدا(ص) با پدران و فرزندان و برادران و عموهای خود ‌می‌ جنگیدیم و این امر جز افزودن بر ایمان‌ و پذیرش و فرمانبرداری بیشتر حق، پیامدی نداشت.» -  موقعیت سنجی با اینکه امت پیامبر(ص)، پس از وفات آن حضرت، در امر خلافت، گرفتار اختلاف شدند و امانتی که پیامبر به دست علی(ع) سپرد، توسط افراد کینه‌ توز غصب شد، اما علی(ع) با موقعیت‌ شناسی، صبر را بر تقابل ترجیح داد و با سکوت در مقابل فتنه و آشوب ایستاد تا  دین رسول الله بماند. حضرت در نامه ‌ای به مردم مصر، جریان سقیفه را توضیح می‌ دهد: «مردم را دیدم پیرامون دیگری گرد آمده ‌اند و با او بیعت می ‌کنند. دست از هرکاری برداشتم و بیعت نکردم تا آنگاه که دیدم بازگشتگان از اسلام بازگردیده، به نابودی دین محمد(ص) فرا می‌خوانند، لذا ترسیدم که اگر به یاری اسلام و مسلمانان برنخیزم در ساختمان آن شکستگی و رخنه ‌ای ببینم، یا آن را سراسر ویران بیابم که مصیبت چنین پیشامدی بر من، بسی گرانتر است تا از دست رفتن سرپرستی شما که بی ‌گمان بهره‌ روزهایی اندک است.»   -  خلوت ‌گری عشق علی(ع) امیرالمؤمنین(ع) با همه عظمت و بزرگی، در خلوت خود به درگاه خدا رو ‌می ‌آورد و با او خلوت و زمزمه می ‌کرد و چنین با خدا می ‌گفت: «خدایا، گناهی را از من بیامرز که تو از من بدان داناتری. پس اگر بازگشتم، تو هم با آمرزش بر من بازگرد. خدایا گناهی را از من بیامرز که از درونم وعده کردم و بدان وفا کردنی در نزد من برایش نیافته ‌ای. خدایا، گناهی را از من بیامرز که به زبانم خواسته ‌ام به سوی تو تقرب بجویم، سپس قلبم با آن مخالفت کرده ‌است. خدایا سخنان بیهوده، خواسته ‌های ‌ناروای دل و لغزش ‌های زبان را از من بیامرز   - هدایت ساختن مخالفان خوارج و اهل نهروان از معاندان و مخالفان جدی حضرت علی(ع) بودند که با روش‌های مختلف با آن حضرت مخالفت می کردند،  ولی امام علی(ع) در تعلیم، هدایت و آگاه سازی آنها کوتاهی نکرد و در نامه‌ ها و خطبه‌های خود آنها را به انحرافاتشان گوشزد می کرد . تدریس و آموزش اخلاق اسلامی حضرت علی(ع) مانند سایر زما‌مداران نبود که تنها به حکومتداری خویش بیندیشد و از هدایت‌ گری که مهم ‌ترین وظیفه‌ امامان است، غفلت نماید. به همین دلیل، نهج ‌البلاغه، سرشار از رهنمودهای اخلاق نظری و عملی است. بیانات اخلاقی امام به جهان‌بینی و فرجام شناسی آن حضرت وابستگی معناداری دارد. غیبت نمودن مردم، لجاجت، خصومت، خشم، حسد، خودپسندی، حرص، کبر، آزمندی، دنیاپرستی و تنگ نظری نمونه ‌هایی از اخلاق ناپسند است که امام بدان پرداخته است. خوش ‌خویی، در اختیار بودن زبان، اقدام کردن به کارهای پسندیده، صبر و پایداری، راستی در گفتار، فروتنی، دانش و بردباری نیز نمونه هایی از درسهای اخلاق پسندیده امام علی(ع) هستند.   -  تبیین فلسفی و عقلی حقایق امام علی(ع) در بیان حقایق الهی تنها به ذکر چند توصیه‌ اخلاقی اکتفا نمی ‌کرد بلکه با روش عقلی و استدلالی به توصیف آنها می‌پرداخت. برای نمونه، برای اثبات وحدت ذاتی و تجزیه ناپذیری حق تعالی می ‌فرماید: «هر آنکه خدا را توصیف کند و صفاتش را زاید بر ذات بداند او را دو چیز انگاشته و هرکس او را دو چیز می ‌ا‌نگارد برای او جزء قائل شده و قائل به جزء، خدا را درست نشناخته است و کسی که خدا را درست نشناسد به سوی او اشاره می ‌کند، کسی که به او اشاره کند او را در مکانی محدود دانسته است و هر که او را محدود بداند او را شمرده و خدا منزه از این نسبتها است.» اسلوبی که امام علی(ع) در مسائل توحیدی بیان می ‌کند، کاملاً عقلی و استدلالی است. امام(ع) درباره‌ شناخت خداوند، تصریح می‌ کند که «حق تعالی با حواس درک نمی ‌گردد و به مردم، قیاس و تشبیه نمی ‌شود. کیفیت خردها توان اندازه ‌گیری او را ندارند و افکار و تخیلات از حریم کبریایی او دور هستند. «چشم‌ها و حواس او را نمی ‌بینند، ولی دلها در پرتو ایمان واقعی و اخلاص، هستی او را درک می‌ کنند، خداوند با اوصاف لطافت، غلظت و حجم توصیف نمی‌شود. ظاهر است اما به طور مستقیم دیده نمی‌شود، وجودش متجلی است .» ----------------------------------------------- برای این سری کوتاه و خواندنی می خواهم براتون از موسیقی بگویم که طولانیه شاید به چند  جلسه بکشه که تمام بشه ولی بد نیست که بدانید. بهتر است قبل از هر چی بدونیم که موسس موسیقی کیست؟ موسس موسیقی کیست؟ امام صادق(ع) فرمورند: وقتی حضرت آدم (ع) رحلت نمود. ابلیس و قابیل با رحلت او خوشحال شدند.آن دو در اجتماعی شرکت کردند و به نشانه شادی برای مرگ آدم(ع) از تنبورها و وسایل لهو(موسیقی) استفاده کردند.پس سر منشأ ابزار موسیقی لهوی از آنجاست.کسانی که بر روی زمین از این وسایل لذت می برند از پیروان راه ابلیس و قابیل اند . اما دور از جون شما ها پیامبر(ص) فرمودند:ابلیس اولین کسی بود که آواز غنایی خواند. هفته آینده نظرات و دیدگاه های مختلف در مورد موسیقی را برایتان می گویم فعلا بای ------------------------------------------------  موسیقی از دیدگاه بزرگان دکترولف آدلر (روانشناس اتریشی،پروفسور دانشگاه کلمبیا،1937 _ 1870) میگوید:بهترین و دلکش ترین آواهای موسیقی شوم ترین آثار را روی سلسله اعصاب انسان باقی می گذارد.کشفیات این دکتر در آمریکا اثر کرد که هزاران نفر به طرفداری از او موسیقی را بر خود حرام و از مجلس سنای آمریکا تقاضای کتبی کردند که از هر کنسرت عمومی جلوگیری کند. تولستوی(نویسنده بزرگ روسی):هر جا می خواهی بنده و فرماندار داشته باشی هر چه میتوانی از موسیقی مدد بگیر، زیرا موسیقی مایه کند ذهنی است. افلاطون:در مدینه فاضله او اشخاص بالای 16 سال اجازه زدن آلات موسیقی را ندارند.(ادامه دارد تا بعد بای) ------------------------------------------------